Hector postanowił pójść do Sandry. W drodze do jej pokoju spotkał Jacquesa.
- Witaj, słyszałem, że w gabinecie Lucii zdarzyło się coś strasznego.
- Tak, ktoś zniszczył całkowicie jej gabinet, ukradł także wszystkie leki.
- Podejrzewasz kogoś? - zapytał Noieret.
- Myślałem o tobie, szczerze mówiąc...
- Hector, wiem, że nie byłem dobrym człowiekiem, ale odkąd poznałem mojego prawdziwego syna, Tomasa, zacząłem rozumieć swoje błędy. Tomas mi bardzo pomógł. Dzięki niemu zrozumiałem, co to znaczy prawdziwie kochać. I naprawdę żałuję, że popełniłem te błędy w moim życiu. Ale każdy człowiek ma prawo się zmienić... i mam nadzieję, że to zrozumiesz. Wierzysz mi? - Jacques zapytał Hectora drżącym głosem.
- Nie wiem, co o tym myśleć. Ale jestem chyba w stanie cię zrozumieć. Naprawdę dużo w życiu przeszedłeś.
- Wracając do sprawy gabinetu Lucii, jeżeli chcesz, mógłbym zamontować tam kamery, aby dzisiejsza sytuacja się nie powtórzyła. Naprawdę zależy mi, żeby w tej szkole było bezpiecznie. Trzeba odkryć, kto za tym wszystkim stoi. W tej kwestii chyba się zgadzamy, prawda?
- Masz rację, Jacques. Jeżeli to pomoże, to możesz umieścić tam kamery. Porozmawiaj o tym z Lucią.
- Hector, ja naprawdę się zmieniłem. Możesz mi wierzyć. Staram się teraz rozumieć innych ludzi, dlatego na przykład byłem w lesie z Paulą. Wiem, że potrzebowała z kimś porozmawiać, potrzebowała przyjaciela, dlatego z nią tam poszedłem. Podejrzewasz kto może stać za tym wszystkim?
- Myślę, że to może być albo Hugo, albo Saul. Ostatnio rzadko widuję ich w internacie. Zachowują się też bardzo tajemniczo. Hugo był niegdyś moim przyjacielem, teraz nie mówi mi o niczym, a wręcz unika mnie. Cieszę się, że mogłem z tobą szczerze porozmawiać, Jacques - uśmiechnął się Hector - Myślę, że naprawdę się zmieniłeś.
- Dziękuję, że mi wierzysz - odpowiedział z uśmiechem Jacques.
- Przepraszam, ale szedłem do Sandry - powiedział Hector.
- Dobrze, a ja miałem odwiedzić Lucię i porozmawiać z nią o tych kamerach. Także do zobaczenia.

Jednak po drodze dogoniła go Lucia.
-Lepiej zróbmy to już teraz. Im szybciej, tym lepiej. A tak przy okazji, nie widziałeś nigdzie Noireta? Muszę z nim porozmawiać.
-Wpadłem na niego na korytarzu, mówił, ze idzie do ciebie. Może zmienił zdanie.

Sandra wstała i była w dobrym nastoju. Wyglądała o wiele lepiej niż poprzedniego dnia. Śpiewała Samuelowi kołysankę, głaszcząc go czule. Nagle ktoś zapukał do drzwi.
Kto tam? -Zapytała kobieta cicho.
-To ja, Lucia. Jest ze mną Hector, możemy wejść?
-Oczywiście.
-Jak tam samopoczucie? -Zapytała Lucia.
-Dziękuję, lepiej. Chociaż...chciałabym się przejść. To siedzenie w pokoju nie działa na mnie zbyt dobrze.
-Już niedługo to się skończy. -Powiedział Hector. -Pamiętasz o co cię prosiłem rano? Jeśli czujesz się na siłach, chcielibyśmy teraz przeprowadzić hipnozę. Chyba, ze wolisz zaczekać.
Sandra pokiwała głową i szepnęła.
-Nie, jestem gotowa. Ale zostań ze mną.
Hector usiadł na łóżku a Sandra na fotelu, naprzeciwko Lucii.
-Po przebudzeniu nie powinnaś niczego pamiętać, aczkolwiek może się zdarzyć, ze jakieś obrazy zostaną w twojej głowie. Gotowa? Zaczynamy. Jeden, twoje powieki stają się ciężkie, dwa, jeszcze cięższe, odprężasz się, trzy, jeszcze bardziej się odprężasz, cztery, pozwalasz by odprężenie objęło całe twoje ciało, pięć, zamykasz oczy, sześć, twój oddech staje się wolny i spokojny, siedem, powoli zapadasz w sen, 8,9...znajdujesz się w stanie głębokiego odprężenia, za razem w innym świecie, świecie podświadomości. Dziesięć, otwórz oczy.
Sandra otworzyła oczy.
-Udało się. -Szepnął Hector.
-Jak masz na imię? -Zapytała Lucia wyraźnym głosem.
-Nazywam się Irene Espi.
Ile masz lat?
-Mam 34 lata.
-To tyle co w chili porwania. -Pomyślał Hector.
-Dobrze, Irene, gdzie się znajdujesz?
Kobieta poruszyła się niespokojnie.
-Chyba... Na jakiejś sali operacyjnej. Nie, zostawcie mnie! Samuel! Nie pozwól, by mnie skrzywdzili! Co chcecie ze mną zrobić? Pomocy!-Hector, spokojnie. -Mruknęła Lucia widząc, ze mężczyzna się podnosi. -Dobrze. -Zwróciła się do Sandry. -Co się dzieje potem?
-... Chyba jestem w ciąży. Znów na tej strasznej sali... Oni... Oni wyjmują ze mnie dziecko. Dajcie mi go! Dlaczego go ode mnie zabieracie? Krzyczą, żeby ktoś mnie uciszył. Nie... Oddajcie moje dziecko!
-Irene, spokojnie. Dziecko jest już bezpieczne, z tobą. Co się dzieje dalej?
-Ciągle... Ciągle go gdzieś zabierają.. Kiedy ja stąd wyjdę? Wypuśćcie mnie stąd! Boże, oni nie chcą mnie wypuścić, mówią, ze zostanę tu na zawsze. Mówią, ze moje dzieci nie żyją. Ja nie chcę umierać...
-Czy słyszysz jakieś rozmowy?
-Nie... To znaczy tak. Mówią o jakimś Projekcie Geminis. Muszą zdobyć odpowiednią krew, tę krew ma... moje dziecko! Boże, widza, ze podsłuchuję. Ktoś wchodzi i mnie uderza, kaptur ześlizguje się mu z głowy.... Nie, niemożliwe... To nie może być Apollo, nasz kontakt...
jak wygląda ten ktoś?
-Jest młody...młody i ma na twarzy grymas wściekłości... Wygląda zupełnie jak Apollo, ale to niemożliwe... on miał nam pomóc!
-Czy słyszysz jakieś imiona?
-Nie... Tylko... Jeden z nich kazał iść drugiemu do szkoły i zachowywać się jak normalny nauczyciel, bo jego tez może spotkać coś złego...
-Dobrze, po jakimś czasie udało ci się uciec, jak to zrobiłaś?
-To nie ja... Ktoś mnie uwolnił,nazywał się... Saul. Kazał mi się schować w jaskini. Miał  po mnie przyjść, ale nie przyszedł. Do internatu zabrała mnie... Nora... Nie, albo Rebeca... Nie pamiętam.
A czy mówią ci coś te imiona? Fermin, Hugo i... -Lucia zawahała się. -Noiret?
-Chyba... Nie... Jednak jedno brzmi podobnie, ale to był nie Hugo... Hugolin? Ale nie jestem pewna.
-Gdzie usłyszałaś to imię?
-Na tej sali, gdzie oni mnie... Nie... Zostawcie mnie...
-Obudź ją! - Krzyknął blady ze strachu Hector.
-Dobrze, Irene, spokojnie, zaraz cie wybudzę z hipnozy.
Gdy po kilku chwilach Sandra otworzyła oczy, ciągle była blada i trzęsła się ze strachu. Hector objął ją.
-Kochanie, już wszystko jest dobrze... -Spojrzał z przerażeniem na Lucię. Przez jakie piekło przeszła jego siostra?

Mój głos: Hugo

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-01 15:36:42)

-juz dobrze Sandro, jak chcesz dam ci cos na uspokojenie poczujesz sie lepiej
Sandra bez zastanowienia wziela tabletke od Lucii ciagle tulac sie do Hectora i glaszczac Samuela
-napewno znajdziemy pozostale osoby ktore tam byly- pocieszal Hector patrzac na Lucie
-A wiec to jednak Hugo, a ja mialam go za fajnego i uczciwego czlowieka no coz mylilam sie-odrzekla Lucia

MOJ GLOS:HUGO

Ostatnio edytowany przez paulax5 (2011-01-01 15:46:58)

- Mam takie miejsce gdzie nikt nie znajdzie ich..zajme sie tym.
-Maria..czy Fermin powiedział Ci gdzie znalazl te papiery?
- Taak, w biurku Noireta..i to Noiret probowal go zabic..
- Sukin***, pytanie z kim wspolpracuje! Na pewno nie dziala tu sam!!
- Rebeca..musimy ostrzec innych..Nie mozemy pozwolic by dalej zabijano! Tylko komu zaufac ? Boje sie o nas wszystkich!!

Glos na : Noireta

Hector otworzył drzwi i zobaczył tam... rozrabiające dzieciaki - Paulę, Lucasa, Evelyn i Javiera Holgado.
- Czemu robicie tutaj taki wielki hałas? Paula, twoja mama jest bardzo zmęczona i potrzebuje spokoju.
- Wiem o tym. Ale to wszystko wina Javiera Holgado.
- Co się dzieje?
- On zabrał Evelyn jej misia i powiedział, że spuści go w toalecie - powiedziała Paula, a Evelyn potaknęła głową.
- Javier, czy to prawda?
- Tak, bo Evelyn jest głupia. Zresztą wszystkie dziewczyny są głupie! I Lucas też, bo się z nimi zadaje! - krzycząc to rzucił w powietrze pluszaka i uciekł po schodach na górę.
- Dobrze, dzieciaki. Mam nadzieję, że teraz będzie tutaj spokój - powiedział Hector.

Hector wrócił do pokoju.
- Sandro, nie masz się czym przejmować. To tylko dzieci się przekomarzały.
- Słyszałam Paulę. Ona jest identyczna jak ja, gdy byłam w Czarnej Lagunie.
- Dobrze, śpij już. Ja też się położę, tutaj na tym łóżku polowym. Muszę sobie jeszcze wszystko przemyśleć - odrzekł Hector.

Od chwili, gdy Hector dowiedział się kto skrzywdził jego siostrę, nie mógł skupić się na niczym innym. Ciągle nie mógł uwierzyć, że za tym wszystkim stoi Hugo. Dlaczego miał to zrobić? Zastanawiała go także postać Saula. Miał przecież wrócić po Sandrę do jaskini, ale tego nie zrobił. Dlaczego? Co on ukrywa? Co ukrywa Hugo. Hector zdrzemnął się na chwilę, gdy obudziła go głośna rozmowa. Słyszał głos...
- Sandro, słyszysz to, co ja?
- Tak, to przecież...

Lucas nie wiedział co ma myśleć. Tato opowiedział mu o Hugo o tym co się działo jednak on wiedział, że trzeba się kierować tym co widział we śnie jako, że jeszcze nigdy go nie zawiodły. Dwa razy z rzędu przyśnił mu się pan Noiret więc Lucas postanowił, że trzeba tą sprawę doprowadzić do końca.

Mój głos na: Jacques Noiret

Ja nie wiem gdzie moi przyjaciele....i nie wiem co mam pisać.
Marcos wraz z Carol wybrali się do gołębnika.
- Pamiętasz? Dzisiaj nasza rocznica. - powiedział Marcos całując Carol.
- Oczywiście kochanie. - odpowiedziała Carol.

Marcos z Carol spędzili romantyczną noc.
Dochodząc do Internatu Carol zapytała: - Kogo podejrzewasz o morderstwo Julii?
- Noireta. - odpowiedział Marcos.  A Ty? - zapytał.
- Ja nie wiem. Nie chcę nikogo z góry osądzać, ale....
Głos na: Noiret