Maria miala pelno obowiazkow od kiedy znikneli Jacinta i Fermin. "Wszystko teraz na mojej glowie, a do tego wsrod nas jest morderca"-rozmyslala Maria.
Nagle zadzwonil telefon, na wyswietlaczu pisalo - Fermin. "Nie to nie mozliwe!teraz sie dran odzywa".Maria szybko wyszla z kuchni pamietajac o podsluchu.wyszla na dwor rozgladajac sie czy nikogo nie ma.bylo pusto,wiec odebrala telefon:
- Gdzie Ty sie podziewasz Fermin! wiesz jakie tu zamieszanie!
- Wiem Maria, wlasnie dlatego musialem uciekac. Ktos probowal mnie zabic! Na szczescie strzelil nie dosc celnie, bo kula ledwo mnie drasnela!
- I co?! postanowiles prysnac zostawiajac mnie i innych w niebezpieczenstwie?! ale z ciebei odwazny facet Fermin!
- Mario musialem,inaczej nie dozylbym pewnie rana! Tak moge wam bardziej pomgac!
- No napewno,siedzac sobie w bezpiecznym miejscu i dzwoniac do mnie? ale pomoc!!!! Gdy mojemu synowi grozi niebezpieczenstwo!!o to co masz mi do powiedzenia!!
- Maria probowali mnie zabic poniewaz zbyt blisko nich weszylem! Sluchaj, oni maja jakas spora organizacje,Ottox. Oni eksperymentuja na ludziach i zabija kazdego kto im sie narazi! Udalo mi sie zdobyc pewne dokumenty i je schowalem w sciance u mnie w pokoju, idz i je zabierz, moze na cos sie przydadza!musze konczyc.Pa Maria.
Maria po tej rozmowie byla wsciekla na Fermina ale postanowila sprawdzic te dokumenty. Poszla do jego pokoju i faktycznie je znalazla. Szybko je przejrzala i przerazona tym co wyczytala postanowila komus je pokazac! "Mordercy! zabijaja niewinne dzieci i bezdomnych! Czy oni nie maja sumienia??!!Musze pokazac to Rebece, ona bedzie wiedziala co z nimi zrobic!"- pomyslala i tak zrobila. Odrazu udala sie na poszukiwania. Po drodze natknela sie na Martina - Martin, Martin wiesz gdzie jest RebecA?
-Maria co sie stalo,jestes roztrzesiona?!
- Nic takiego,ale musze porozmawiac z Rebecka..wiesz babskie sprawy
- Widzialem ja w swoim pokoju.
-DZieki Martin!- odwrocila sie i pobiegla dalej.
MArtin stal, patrzac za oddalajaca sie Maria.Pokrecil glowa nic nie rozumiejac i pomyslal " Ehh te baby". po czym odszedl poszukac syna by spedzic z nim troche czasu.
Maria pobiegla dalej, wpadla do pokoju Rebecki,szybko zamknela na klucz drzwi.
-Maria co sie stalo? - zapytala zdzwiniona tym zachowanien Rebeca.
- Dzwonil do mnie Fermin, musial uciekac bo chcieli goo zabic. Powiedzial mi ze schowal dokumenty ktore ukradl tym z Ottoxu! Przeczytaj to! przerazajace! - powiedziala Maria podajac Rebece dokumenty..

Lucia poszla do swojego gabinetu i wchodzac natknela sie na Hectora
-Co ty tutaj robisz? Kto to zrobił?- spytala patrzac na swoj gabinet
Wszystko bylo powywalane, leki potluczone i brakowalo dokumentacj medycznej uczniow
-ale kto to mogl zrobic i czego tu szukal?- Lucia ledwie wydusila te slowa
-Ja niewiem jak weszlem to tak juz bylo. Chyba ktos tu czegos szukal...-odrzekl Hector

Martin po śniadaniu ucałował syna w czoło i poszedł pobiegać dziś zwykle niż później. Wiedział, że musi coś zrobić. Cały czas myślał o szczęściu swoim i bliskich i o tym, że przez ostatnie wydarzenia ten łańcuch może być rozerwany. Nie chciał do tego dopuścić. Cały czas zastanawiał się komu może ufać a przed kim ma chronić swoich najbliższych. Początkowo podejrzewał Saula, ale zrozumiał, że jego dziwne zachowanie mogło wynikać z tego, że nowy nauczyciel musiał się jakoś zaaklimatyzować w internacie. Wreszcie czuł ten wiatr we włosach, kochał biegać. Tylko dzięki temu mógł choć przez chwilę zapomnieć o otaczającym go świecie. Bieganie było dla niego krzykiem wolności przeciw regułom. Nagle jednak z całych sił runął na ziemię potykając się o wystającą gałęź drzewa. Nie mógł uwierzyć w to co przed chwilą widział. Widział człowieka, który w środku lasu zdejmuje czarny płaszcz i zostaje na nim czerwony mundurek. To był przecież Hugo. Nie mógł uwierzyć we własne myśli. To przecież była zbliżona postać do takiej o jakiej opowiadał Lucas. Nie wiedział co teraz o tym wszystkim myśleć. Może po prostu gdy upadał wyobraźił sobie to wszystko. Utykając jedną nogą, postanowił dojść do tamtego miejsca. Tam leżał płaszcz, to właśnie ten sam płaszcz. Martin już wiedział, że to nie żarty. Postanowił bacznie przyglądać się Hugo. Już wiedział komu na pewno ufać nie może.

- Lucia, miałem do ciebie sprawę, ale to chyba może chwilę poczekać. Musimy zastanowić się, kto mógłby być zdolny do zdemolowania twojego gabinetu - zaczął Hector.
- Nie mam pojęcia, ale ktoś tutaj musi węszyć. I widocznie mu się naraziłam - odpowiedziała mu Lucia.
- Nie podoba mi się ten Saul. Przykro mi to mówić, bo wydawało mi się, że jest w porządku, ale odkąd znalazł się w internacie zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Najpierw śmierć Amelii, potem Julii. To się zaczyna robić podejrzane. Nie wiem, co o tym myśleć. A ty, co sądzisz na ten temat?

- Wiesz co, Lucio. Może masz rację. Ostatnio też coraz rzadziej widuję w internacie. Czyżby naprawdę miał coś do ukrycia? Trzeba pamiętać, że w internacie każdy może być podejrzany. Nawet dzieciaki. Mam nadzieję, że one nie maczały w tym palców. Ostatnio widziałem, co prawda, w pobliżu Lucasa, ale wątpię, żeby to był on. W końcu jest jeszcze dzieckiem. Poza tym Martin to przyjaciel Sandry, a więc i mój przyjaciel. Z pewnością dobrze wychował syna.
- Masz rację, Hectorze. Trzeba dokładniej się nad tym zastanowić. Przepraszam, ale muszę iść do Marii i poprosić ją o pomoc w sprzątnięciu tego bałaganu.

Lucia wyszla z gabinetu i udala sie w strone kuchni poszukac Marii. Po drodze spotkala zdenerwowanego Martina wychodzacego wraz z Paula i Lukasem z pokoju Pauli
-Cos sie stalo?- zapytala zaniepokojona Lucia -kiepsko wygladasz

Martin zaproponował aby udać się do gabinetu Lucii, a dzieci poszli dalej się bawić.
- Może pójdziemy do gabinetu porozmawiać - spytał Martin
- Nie wiem czy to dobry pomysł
- Masz pacjenta teraz?
- Nie, chodzi o to, że... Zresztą sam zobacz
Martin wraz z Lucią udał się do jej gabinetu. Kiedy tylko zobaczył jaki panuje tam bałagan złapał się za głowę
- To włamanie, wszystko poniszczone, skradziono nawet lekarstwa - powiedziała Lucia- Ale to nic, to już trochę wysprzątane. Gdybyś wcześniej przyszedł - dodała ze łzami w oczach
- Lucia przecież...
- Martin, nie! Ja już dłużej tego nie wytrzymam. To się musi skończyć tu i teraz. Musimy coś zrobić póki jeszcze nikomu z nas nie stała się krzywda. Jak myślisz, to oni, to te same osoby to wszystko robią ?
- Wiesz Lucia, kiedy zobaczyłaś mnie w takim stanie gdy wychodziłem z pokoju Pauli to nie bez powodu. Biegałem w lesie i zobaczyłem kogoś. Ten ktoś był tak samo ubrany jak ta osoba, którą widziałaś z Sandrą przez okno. Sandra to moja przyjaciółka, ufa ci więc ja ufam tobie. Widziałem w lesie Huga. Nie wiem jakie masz z nim kontakty ale nie możemy dłużej tego ciągnąć. Teraz póki jesteśmy w małej grupce, musimy zacząć działać.
- Zrobię wszystko co będzie trzeba. Te dranią zapłacą za wszystko. Za każdą wyrządzoną krzywdę.
- Dziękuję, że mogę na ciebie liczyć Lucia. Ale pamiętaj, staraj się zachowywać tak jakby nic się nie stało. I pamiętaj, nie wiemy, komu możemy jeszcze ufać. Wyjdę peirwszy z gabinetu, aby nie było podejrzeń.
Martin opuścił gabinet. Lucia ze łzami w oczach usiadła na fotelu i przysiągła sobie w duchu, że tym razem wygrają wojnę. Zrobią wszystko aby winni ponieśli karę.

Gdy Hector szedł do Sandry spotkał ponowie Lucię. Wyglądała już znacznie lepiej.
- Słuchaj, mam do ciebie sprawę. Masz chwilkę?
- Jasne, już uporałam się trochę z tym moim gabinetem. Co to za sprawa?
- Chodzi o to, że... chciałbym poddać Sandrę hipnozie, ona już się na to zgodziła. Znasz może kogoś zaufanego, kto mógłby to uczynić?
- Wiesz, Hectorze, mam pewne doświadczenie w tych sprawach. Parę lat temu pracowałam jako psycholog, terapeuta i przeprowadzałam już hipnozę. Możemy pójść dziś do Sandry i porozmawiać z nią, czy jest już na to gotowa. Co powiesz na dziś wieczorem?
- Dobrze, pójdę jej o tym powiedzieć - zgodził się Hector.

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-01 14:54:07)