- Słuchaj. Ja też coś znalazłem. Taką samą probówkę, jak ty. Tylko, że wypełniona dziwnym płynem.
- Gdzie ją znalazłeś? - zapytała.
- W kuchni. Ja myślę, że oni zostawili ją tam nieprzypadkowo.
- Mogę zobaczyć?
Hector wyjął probówkę z kieszeni i wręczył ją Sandrze.
- Masz rację, jest identyczna. Co to za płyn? - zwróciła się w kierunku brata.
- Nie mam pojęcia. Ale jedno jest pewne: należy być z tym bardzo ostrożnym.
- Co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Może należałoby to jakoś przebadać?
- Też tak uważam, ale nie wiem, czy zanieść to Lucii. Po pierwsze: między nami nie jest dobrze. Ona mnie nadal unika. Po drugie: naprawdę nie wiem, czy można jej zaufać. A jeżeli ona jest jedną z nich?
- Zgadzam się. Wydaje się  sympatyczną osobą, bardzo ją lubię, ale w internacie każdy jest podejrzany. A nie masz może kogoś znajomego, kto by przebadał tę próbkę?
- Zadzwonię zaraz do mojego dawnego kolegi, jeszcze z czasów liceum.
Hector wyciągnął telefon i wybrał numer.
- Cześć, tu Hector. Mam do ciebie prośbę. Przebadałbyś mi pewną próbkę? Tylko ona może być niebezpieczna.
- Nie ma sprawy. Podeślij mi ją jakoś, a jutro dam ci znać co i jak.
Hector rozłączył się.
- Przebada nam tę próbkę. Muszę mu ją dać. Jutro będę wyniki.
- Ja się chyba już położę. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień.
- Ja też jestem bardzo zmęczony. Do zobaczenia jutro. Kocham cię. - mówiąc to, ucałował siostrę w czoło.

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-15 20:56:23)

Dużo się dzisiaj wydarzyło w internacie. Każdy cieszył się szczęściem Marii i Fermina...A może jednak nie każdy...Prawie wszyscy położyli się spać...
Paula wyszła z Evelin do łazienki po tym jak skończyły zabawę w berka. Lucas został sam w pokoju. Przewracał się z boku na bok, nie mógł zasnąć, a przecież dzień był pełen wrażeń i był zmęczony. Jednak coś nie dawało mu spokoju, był niespokojny. Może to przez to co zobaczył w czasie wesela..Lucas zamknął oczy. Drzwi do pokoju leciutko się uchyliły...Chłopczyk myślał, że to dziewczynki wróciły z łazienki. Nagle poczuł, że nie może oddychać..Otworzył oczy, ale nic nie widział..Ktoś dusił go poduszką. Chłopczyk próbował się bronić, kopał ile sił w nogach. W pewnym momencie zebrał wszystkie siły i kopnął napastnika z całej siły. Morderca poczuł silne uderzenie i puścił poduszkę. Lucas się uwolnił, zobaczył nawet kto próbował go udusić, ale ta wiadomość tak go zdenerwowała, że dostał ataku astmy i zaczął się ponownie dusić. Nie mógł złapać powierza...opadł na łóżko..morderca mógł dokończyć to co zaczął. Gdy upewnił się, że chłopiec nie żyje powoli wymknął się z pokoju...
*************
Dziś za sprawą mafii ginie:Lucas
Oranjezicht proszę o nie wypowiadanie się w tym temacie.

Pozostali uczestnicy:
1.Carol
2.
3. Julia
4. Lucia
5. Ivan
6. Marcos
7. Martin
8.Maria
9.Rebeca
10. Hector
11. Jacinta
12.Elsa
13. Saul
14. Sandra
15. Victoria
16.Fermin
17. Paula
18. Amelia
19. Evelin

Ostatnio edytowany przez crisfan (2011-01-15 21:29:44)

Gdy Saul wracał z kuchni do swojego pokoju zobaczył uchylone dzwi do pokoju dzieci gdy chciał ję zamknąć zobaczyl Lucasa na łószku  nie ruszał się podszedł bliżej zbadał puls okazało się że chlopak nie żyje . Wybiegł na korytarz i zaczoł krzyczeć  POMOCY POMOCY w nadzieji że ktoś go usłyszy ...

Jacinta szła właśnie do siebie położyć się spać po ciężkim dniu, gdy nagle usłyszała czyjeś krzyki... dobiegały z pokojów dzieci, więc szybko pobiegła w tamtym kierunku... przed pokojem Lucasa zobaczyła Saula trochę przestraszonego
- Co się stało Saul?
- Lucas... - wyjąkał Saul - Lucas nie żyje
- Co ty opowiadasz? Przecież to niemożlwie
Jacinta szybko wyminęła Saula i weszła do pokoju, widok jaki ukazał się jej oczom był przerażający... i nagle zapanowała ciemność, zemdlała...

daglas89 napisał:

Rebeca zaczęła się złe czuć i poszła do Lucii żeby jej dała jakieś tabletki na uspokojenie bo wiedziała że ten stres może się odbić na dziecku. 

gdy Rebecka weszla do Lucii i opowiedziala wszystko kobieta nie mogła w to uwierzyć. Dała tabletkę i sama równieżja wzięła.
-Jak to się mogło stać?
-mój synek….
-spokojnie Rebecko zaraz powinnas się troszke uspokoic, nie płacz dorwiemy jeszcze tych drani
-to nie możliwe! Nie wyobrażam sobie stracic mojego Thomasa choc smierć Lukasa jest dla mnie równie ciezkim przezyciem tak bardzo go lubiłam i jeszcze tak mi pomagał przy moim synku
Rebecko na pewno jeszcze się wam jakos ulozy, masz Martina i teraz powinnas mu pomoc on tez na pewno bardzo to przezywa musisz być silna
-dziekuje Ci Lucia jestes kochana
-wiesz ze zawsze możesz do mnie wpasc i się wyzalic ale teraz chyba powinnysmy pojsc do Martina i razem z nim być. To co się stało, ta okropna tragedia wszystkich nas załamała musimy się razem trzymac, będzie nam łatwiej przez to przejść.
Obie kobiety udały się do pokoju Lukasa w którym siedział Martin tulący synka, a za nim obaczyły lezaca Jacinte
Lucia natychmiast do niej podbiegła
-Jacinta w porzadku? słyszysz mnie?
-tak tak ja tylko...
-zemdlałas, zaraz bedzie dobrze, choc usiadz tu i spokojnie oddychaj zaraz Ci przyniosę coś na uspokojenie my z Rebecka tez juz wziełysmy
-kto mógł zrobić coś tak okropnego?- pytał zrozpaczony Martin

Ostatnio edytowany przez paulax5 (2011-01-15 22:36:16)

Chwilke później Lucia przyniosła Jacincie tabletki na uspokojenie
- Dziękuję... Kto mógł zrobić coś tak potwornego... przeciez to jeszcze dziecko... - Jacinta ledwo mogła zebrac myśli, była w szoku. Rebeca i Lucia postanowiły odprowadzić ja do pokoju
- Chodź Jacinta... musisz się położyć, odpocząć to był dla Ciebie wielki szok - powiedziała Lucia
- Nie, dziękuję, nie mogę się teraz położyć... trzeba się teraz wszystkim zająć, by zaoszczędzić dzieciom i innym tego widoku..
- Jacinta, źle z Tobą... Hector się wszystkim zajmie zaraz go zawołam a Ty musisz się położyć... nie jesteś w stanie normalnie funkcjonować.
Mimo sprzeciwu udało się dziewczynom odprowadzić Jacintę do pokoju... Lucia dała jej na wszelki wypadek tabletki nasenne i poszła szukać Hectora

Mirka napisał:

Mimo sprzeciwu udało się dziewczynom odprowadzić Jacintę do pokoju... Lucia dała jej na wszelki wypadek tabletki nasenne i poszła szukać Hectora

Lucia poszła wiec szukać Hectora. Zastała go w pokoju Sandry
-Hector ja... cos strasznego sie stało... Lukas...on... on nie żyje- Lucia ledwo wypowiedziala te słowa
-Jak to, co ty mówisz? Lucia jestes pewna? -dopytywała Sandra
-tak wlasnie go znaleźlismy, Jacinta zemdlała i kazała mi prosić Cię Hectorze o pomoc w zajeciu sie małym aby zadne z dzieci tego nie widziało to naprwde okropny widok
-dobrze Lucia juz ide sie tym zajac. A jak Martin sie trzyma?
-no kiepsko, nie jest dobrze trzeba mu pomoc przez to przejsc i wspierac go
-tak, tak juz ide. Sandro prosze przypilnuj zeby Paula i Evelyn tego nie widzialy

Ostatnio edytowany przez paulax5 (2011-01-15 23:02:12)

Elsę na chwilę po prostu zamurowało na widok martwego dziecka. A potem jak w transie odeszła by zostać na chwilę sama. Myśli z wielką szybkością kotłowały jej się w głowie:
- Wiedziałam że to poważna sprawa. A oni woleli się bawić w wesela i inne wygłupy. Kto mógł być tak podły, żeby zabić małego niewinnego chłopca? I właściwie po co? Wiadomo że podejrzenia spadną teraz na mnie. Wszyscy wiedzieli, że Lucas mnie nie znosił a to zaraźliwe uczucie. Może to miał na celu zabójca? Zrzucić na mnie winę a sam pozostać niewykryty? Łatwiej by pewnie osiągnął ten cel zabijając kogo innego... ale może było mu tej osoby żal? Albo sam nią jest? Nawet nie ma sensu udawać że jestem zrozpaczona. Jacy oni wszyscy są, swoją drogą, nierozsądni. Przecież oczywiste że gdybym to ja zabiła małego to odegrałabym wielką rozpacz a tak - mogę co najwyżej wezwać policję, gdy Lucia stwierdzi zgon. I uporządkować jego sprawy, bo Martin pewnie nie będzie w stanie tego zrobić...
I Elsa zabrała się do pracy, odrywając na chwilę swoje myśli od formułowania podejrzeń.