Maria razem z dziewczynami i dzieciakami staly na dworzu.
-Maria a gdzie jest Fermin? - zapytala Lucia
-I Martin?! - dodala przestraszona Rebeca!
-Moze zostali w srodku! Musimy isc po nich! - powiedziala Maria i ruszyla w kierunku Internatu. W tym momencie z internatu wyszli Martin i Fermin, obaj ubrudzeni sadzą.
-Juz wszystko ok, ugasilismy pozar, mozna odwolac straz pozarna.
-Nic wam sie nei stalo? - zapytala zdenerwowana Maria
-Nie nie jestesmy cali
-Dziwny ten poraz byl. Ewidentnie ktos podpalil ten pokoj, tylko dlaczego?- zastanawial sie Martin

"Dobrze, że to tak szybko się skończyło. I jestem dumny z mojego taty, jest naprawdę bardzo odważny. Jak będę duży taki jak on to chciałbym być tak odważny jak on i nie bać się ognia. Ciekawe który dokładnie pokój się spalił..." Lucas podbiegł do taty i uściskał go bardzo bardzo mocno. Po chwili przypomniał sobie, że zanim zaczął się pożar Rebeca mówiła coś o pomocy w organizowaniu wesela Marii. "Muszę iść i zapytać się Rebeki co konkretnie mam robić, mam nadzieję, że nie żadne wycinanki bo to jest babskie zajęcie..." Odwrocił się i zapytał Rebekę: "Powiedz mi jak mogę pomóc? i kiedy ten ślub ma się zacząć? jeszcze na żadnym nigdy nie byłem i nie mogę się doczekać"

-Dlaczego mi o tym nie powiedziałaś od razu? -Zapytał Hector, gdy siostra pokazała mu probówkę.
-Nie chciałam cię martwić. Przecież ty też masz swoje życie, nie możesz cały czas się mną przejmować. Powinieneś zająć się też sobą. -Powiedziała Sandra.
-W tym momencie najważniejsze dla mnie jest wasze bezpieczeństwo. I nic więcej. Straciłem cię na wiele lat. Przez dłuższy czas nie widziałem, ze dzieci, które przyjechały do szkoły są moją rodziną. Nie zamierzam was stracić po raz drugi.
Sandra się uśmiechnęła i przytuliła do brata.
-Ja to wszystko rozumiem, ale naprawdę, powinieneś znaleźć sobie jakąś kobietę. I być szczęśliwym.
-Siostrzyczko, ja jestem szczęśliwy. I w tym momencie nie potrzebuję nic więcej. Może kiedyś... spróbujemy być z Lucią razem. Ale teraz jest jeszcze za wcześnie. Rozumiesz? Po prostu boję się znów wiązać z kobietą... Po nieudanym związku z Elsą. -Dodał cicho.
Sandra pokiwała głową.
-Ale nadal uważam, ze powinieneś z nią szczerze porozmawiać i wszystko jej wytłumaczyć. Na pewno zrozumie. Chyba naprawdę ją to dobiło. Pasujecie do siebie i nie chcę, by Lucia cierpiała.
-Dobrze. -Powiedział Hector z westchnieniem. -Dzisiaj z nią porozmawiam. A teraz chodźmy już do szkoły. Chyba musimy się sami zabrać za kolację, niech nasz bohater dzisiaj sobie odpocznie.
-Powiedział z uśmiechem i razem z Sandrą poszli do szkoły.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-15 17:19:42)

Hector udał się wraz z Sandrą do kuchni, aby przygotować sobie jakiś posiłek. Po drodze spotkali Elsę.
- O, Elsa. Właśnie idziemy do kuchni przygotować coś do zjedzenia. Idziesz z nami? - zapytał Hector.
- Mówiąc szczerze, to trochę zgłodniałam, więc z miłą chęcią.
I cała trójka ruszyła w kierunku kuchni. Gdy tylko przekroczyli próg aż zaniemówili. Wszystko w kuchni było poprzewracane. Krzesła walały się po podłodze, jedzenie było porozrzucane.
- Kto mógł zrobić coś takiego? - zapytała Elsa.
- Nie wiem, ale najpierw pożar, teraz to... Coś się tu święci. - powiedziała Sandra.

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-15 17:28:38)

Oranjezicht napisał:

Lucas nie mógł się doczekać jak spróbuje weselnego toru, który okazał się być jednym z najlepszych wypieków jakie chłopiec dotąd próbował i koniecznie chciał dokładkę. Tak bardzo mu się podobało, że nie chciał aby te uroczystości kiedykolwiek się skończyły

Martin z Rebecą spotkali Lucasa gdy brał dokładkę tortu weselnego. Uważaj kotku bo cię brzuch rozboli od tych słodyczy odpowiedziała Rebeca do chłopca.
-Ale on jest taki smaczny.
-Wiem kochanie że jest dobry tylko cię ostrzegam żebyś dużo nie jadł słodyczy bo brzuszek cie będzie bolał.
-Ale ale....
-Dość.- powiedział Martin. Słuchaj się Rebecii.
-Uspokój się Martin , nie psuj dziecku zabawy nie widzisz jak Lucas się ciesz z tego że pomagał w przygotowaniach do ślubu niósł obrączki a teraz jest na prawdziwym ślubie?. Może nie długo będzie na naszym weselu tak się bawił nie pomyślałeś o tym?
-Dobrze już dobrze nie rób mi wymówek w taki dniu. Tak myślałeś nad naszym ślubem ale nie teraz dopiero jak maluszek się urodzi.
-Naprawdę weżniecie ślub chciał wiedzieć Lucas. I Rebeca zostanie moją nową mamą ?
-Tak kochanie, a teraz dokończ Torta i idź się bawić dopóki możesz.
-Okej lecę. Lukas uścisną obojga i poszedł w stronę tańczących osób.

***

Po jakiś czasie Rebeca usiadła do stolika bo się zmęczyła tańcowaniem ze wszystkimi na parkiecie ale obiecała wcześniej Martinowi że będzie na siebie uważał. Po chwili poczuła czyjeś ręce na plecach i cichy głos koło ucha...
-...Zmęczona?
-Ah! To ty, tak jestem trochę zmęczona. Ale ślub udał się znakomicie.
-Tak też tak sądzę. Ferminowi wreszcie udało się  zaciągnąć Marię do ołtarza, a wiesz że jemu marzą się dzieci?
-Naprawdę Martin? Maria też marzy o ich wspólnych dzieciach, ale boi się że jest bezpłodna.
-Przesadza.
-Też tak myślę, a jak myślisz co my będziemy mieli. Chłopca czy dziewczynkę?
- Ja bym chciał mieć dziewczynkę ale co będzie to będzie.
-Kocham cię,
-Ja cię też kocham to mówiąc wziął ukochaną w ramionach i pocałował.
-Ehmm, Przepraszam że wam przeszkadzam gołąbeczki ale czas oczepin i zabieram Rebece z sobą.
-Dobrze już dobrze Mario tylko oddaj mi ją z powrotem - odrzekł Martin

***

Wszystkie panie ustawiły się w kołku koło Marii i czekały aż żuci welon.Welon został rzucony złapała go Rebeca uściskała ona Marię i życzyła jej powodzenia na nowej drodze życia. Nie skończyła tego mówić gdy Maria zemdlała w jej ramionach. POMOCYYYYYYY zaczęła krzyczeć Rebeca, Luciiia chodź tu szybko.....

Ostatnio edytowany przez daglas89 (2011-01-15 18:22:18)

Podczas wesela Maria zasłabła. Fermin zaniósł żone do gabinetu Luci. Dziewczyny chciały go wygonić ale sie nie dał.
-Zostane przy żonie!
Po chwili w czasie badania do Fermina dotarły tylko dwa słowa. Ciąża oraz bliźniaki. A potem zemdlał...
Po chwili doszedł do siebie, nad nim stałą Lucia, a z łóżka patrzyła zaniepokojona Maria
-Fermin ,nic Ci się nie stało?
- Nie, wszystko ok. Jenny będe ojcem!! - uściskał Marie, potem Lucie i wybiegł z gabinetu, krzyczac ze bedzie ojcem i ściskajac kazdą napotkaną osobę!
Nagle zauważył Ivana. Niepewnie podszedł do niego:
-Twoja mama jest w ciąży..
-Już zdążyłem uslyszec, tak sie wydzierałeś! Gratuluje..tato.
-Ivan to nie wszystko..to beda blizniaki, zaraz, chwila jak mnie nazwales?
-No teraz jesteś moim ojczymem, tatkiem Zaraz zaraz, że co? bliźniaki? Noo to daliście czadu.. - powiedział Ivan a potem przytulil Fermina
-Gratuluje Fermin.

Hector przypomniał sobie o probówce, którą dostał od Sandry. Taki sam mały, szklany przedmiot z wyrytym napisem OTTOX znalazł w kuchni. Probówka była zakorkowana, a w środku znajdował się jakiś płyn o zółtopomarańczowym zabarwieniu. Szybkim ruchem wsunął ją do kieszeni. Nie chciał, aby probówka została zauważona przez Sandrę. Już i tak ma wystarczająco dużo problemów.
- A probówkę muszę koniecznie zbadać. Najlepiej  sam, bo w internacie nie można nikomu ufać. No, prawie nikomu. - pomyślał Hector.

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-15 19:56:13)

Elsa z Sandra pomogły Hectorowi rozejrzeć się po kuchni, Zawsze co trzy pary oczu to nie jedna. Z góry było słychać radosne odgłosy zabawy, le w tym momencie bezpieczeństwo mieszkańców było najważniejsze. Sandra zbliżyła się do wyłamanych drzwi kuchenny i zauważyła coś dziwnego, jakby ślad zębów, tylko ani ludzkich, ani zwierzęcych...
-Hector, Elsa, chodźcie tu, znalazłam coś dziwnego! -Zawołała kobieta. Gdy się zbliżyli Sandra pokazała im dziwne ślady.
-Co to jest?! -Zapytała zdziwiona Elsa spoglądając na ślady zębów.
Hector zamyślił się, już gdzieś to widział. Dawno, dawno temu. Kiedy był jeszcze w sierocińcu. Zapewne były to ślady zmutowanego wilka. Widział takie w podziemiach, kiedy wybrali się tam z piątka chłopaków, Mścicielami.
-Co tutaj się dzieje?! -Zapytała przerażona Sandra. To wszystko przestaje mi się podobać.
-Mi też. -Powiedziała Elsa. -Idę popytać ludzi, może coś widzieli, słyszeli. Cokolwiek.
Gdy wyszła Hector powiedział do Sandry.
-Nie wydaje ci się to dziwne? To wydarzyło się w trakcie wesela Marii i Fermina, tak jakby ktoś chciał wykorzystać sytuację, by nic nie było słychać. Ten ktoś wiedział, ze dzisiaj będzie impreza.
-Hector, ja się teraz naprawdę boję. Boję się, ze tu wydarzą się jeszcze gorsze rzeczy. Boję się, ze oni... wrócili po mnie.
-Dlatego musisz uważać na siebie i dzieci. Mam oczy na wszystkich, ale oczu nigdy za wiele.
Rozejrzyjmy się jeszcze trochę po kuchni, może coś znajdziemy. I znaleźli, starannie ukrytą karteczkę. Hector wiedział, czego można się po niej spodziewać. Otworzył ją drżącymi rękami.

Wybaczcie, Cerber trochę zgłodniał i pozwoliłem go sobie zaprosić do Waszej kuchni. Widzicie do czego jest zdolny. Jeden zły krok a ktoś może się na niego natknąć i krwawa jatka gotowa.
Pamiętajcie, nie zadzierajcie z OTTOXem. Wiecie, do czego jesteśmy zdolni.

Sandra spojrzała przerażona na brata.
-Więc to prawda, oni wrócili.
-Spokojnie, przy mnie nic ci nie grozi. Musisz być tylko czujna. Chodź, zaprowadzę cię do pokoju. Przyda nam się trochę odpoczynku. Mam nadzieje, ze Maria i Fermin wybaczą nam, ze nie byliśmy na ich ślubie.
-Oj tak, przyda nam się odpoczynek. Tylko co gorsza nie mam już nawet siły powtórzyć materiału z angielskiego. Chyba powinnam się zapisać na jakiś kurs.
-Moja mądra siostrzyczka da sobie redę Gdy doszli do jej pokoju, powiedział jej dobranoc i poszedł do swojego gabinetu. Wyjął z kieszeni probówkę, którą znalazł w kuchni. Obejrzał ją dokładniej. Byłą mała, wypełniona dziwnym płynem. Napis OTTOX pobłyskiwał delikatnie w świetle. Skąd wzięła się ona w kuchni? W szkole byli ludzie OTTOXu, to jest pewne. Tylko kto za tym stoi? Hector nie potrafił sobie odpowiedzieć na te pytania. Mimo ze obiecał sobie nie pokazywać Sandrze tego co znalazł, postanowił do niej pójść. Ona mu pokazała, co znalazła. Powinien być z nią szczery  a ona musi wiedzieć, by być czujną, bo niebezpieczeństwo może być wszędzie. Z nadzieję, ze jeszcze nie śpi, poszedł do jej pokoju i zapukał.
-Sandra? To ja, śpisz już?
-Nie, jeszcze nie, wejdź. Stało się coś? -Zapytała gdy Hector stanął w drzwiach. Co prawda szykowała się już do snu, ale dla brata zawsze miała czas.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-15 20:36:29)