Villa napisał:

- Lucia? To ty kochanie?
- Jacques co się stało? Mówiłam, że muszę się nad wszystkim zastanowić..
- Nie.. Nie chodzi o to.. Nasz syn..
- O Boże!! Co z nim?, co z naszym synem?
- Byłem u niego i wszystko było w porządku, a gdy tylko wróciłem do Internatu, dostałem telefon od pielęgniarki..
- Boże, Jack mów co się stało!
- Poczuł się strasznie źle, pielęgniarka z nerwów nie potrafiła nic więcej powiedzieć..
- Musimy tam jechać Jaques..
- Tak wiem. Jak tylko o tym usłyszałem stwierdziłem, że muszę coś zrobić..
- Przerażasz mnie Jack..
- Ach Lucia.. Daj spokój.. Zacząłem szukać jakiegoś lekarstwa, czegokolwiek, co mogło by się przydać..
Zajrzałem nawet od szafki Marii.. Któregoś dnia oszaleję.. A wszyscy zaczną brać mnie za wariata, że grzebię ludziom po szafkach..

Chwilę później..

- Proszę powiedzieć co się stalo!
- Nagle zrobił się strasznie czerwony, zaczął się dusić, mówił, że boli go brzuch..
- Biedactwo.. Niech śpi, sen dobrze mu zrobi..

- Lucia, martwię się o naszego syna. Nie wiadomo, co mu jest, ciągle źle się czuję..
- Wiem Jacques, wiem.. Ale muszę Ci coś powiedzieć..
...
- Co takiego? Powiedziałaś Hectorowi, że mamy dziecko..
- Musiałam naprawdę..
- Zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji.. No, ale może to i lepiej.. Przynajmniej on nie będzie mnie uważał za..

Jack, posłuchaj Ja musiałam powiedziec Hectorowi poniewaz on wiele dla mnie znaczy i wiesz ja... ja go kocham
-co?
-Chcialabym byc z nim i nie chcem cie oszukiwac, jestes dla mnie bardzo wazny poniewaz jestes ojcem mojego dziecka ale to tylko tyle. Dalej łaczy nas syn i nic tego nie zmieni, poza tym dalej mozemy byc przyjaciółmi mozesz do mnie przyjsc kiedy tylko bedziesz chciał i zawsze postaram ci sie pomoc
Lucia ucalowala synka zostawiajac go zjego ojcem i wyszła z domku udajac sie w kierunku samochodu. Nagle usłyszala jakis dziwny hałas i zabaczyla, ze w oddali jest jakas postac i sie jej przyglada. Przerazona natychmiast wsiadla do samochody i zaczela jechac w kierunku internatu. w penym momencie zdala sobie sprawe ze przeciez w domku zupelnie sami zostali Jack i jej syn. Zawrocila samochod ciagle myslac czy nic im sie nie stalo. Gdy dojechala na miejsce drzwi do domku byly otwarte...
JACK?

Ostatnio edytowany przez paulax5 (2010-12-31 09:30:36)

Sandra obtuliła małego Samuela kocykiem, spojrzała na niego wzrokiem pełnym miłości i razem z Hectorem poszli do Pauli, gdyż Marcosa nie zastali w  pokoju.  Mała się ucieszyła z wizyty mamy i zaczęła jej pośpiesznie opowiadać o swoim przyjacielu Krasnalu. Sandra słuchała tego z uśmiechem, gdyż przypomniały jej się czasy, gdy sama przyjaźniła się z kimś podobnym. nety, Hector musiał już iść na lekcje i nie mógł zostać dłużej z rodziną. Po raz pierwszy od wielu lat czuł się spokojny, gdyż miał obok siebie tych, których kochał. Nie wiedział jednak, ze ten spokój zostanie niedługo zburzony...

Sandra odprowadziła Paulę pod klasę, pożegnała się z nią i poszła na przechadzkę po Internacie. Gdy mijała bibliotekę wróciły złe wspomnienia. Laboratorium, strach, samotność.
-Sandra, tu jesteś! -Usłyszała za sobą głos Martina.
-O, cześć. Jak tam poranny spacer?
-W porządku. Wiesz co? Chodź do pokoju, ciągle nie najlepiej wyglądasz. Porozmawiamy spokojnie.
Kobieta spojrzała na niego smutnym wzrokiem.
-Martin, a jak ja mam wyglądać po tym wszystkim co przeszłam? ciągle mi się to śni. Ciągle boję się o życie swoje, swoich dzieci. Do tej pory nie wiem, co się stało z Andres'em...
Oboje udali się do pokoju Martina. Jednak tam stało się coś dziwnego, drzwi do pomieszczenia były otwarte. Sandra przerażona wbiegła do środka.
-Samuele! Samuel, o Boże, gdzie jest mój syn... -Zapłakała widząc puste łóżeczko. Martin! Ktoś porwał mojego synka, gdzie jest moje dziecko...
Sandra zemdlała.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2010-12-31 10:55:19)

Zmiana głosu (szukać gdzieś dalej, na Jacintę)
Mmm...zapomniałam o głosie.
Mój głos: Noiret

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2010-12-31 14:05:44)

Rebece czekało nie lada wyzwanie dowiedziała się że będzie od teraz uczyć małe dzieci a jej miejsce zajmie nowa osoba imieniem Saul. No to Hector zgotował mi nie lada duże wyzwanie, jak ja sobie dam radę ze stadem rozwydrzonych dzieciaków? zastanawiała się Rebeca - Przynajmniej chociaż Lucas, Paula i Evelyn są rozsądnym dziećmi chociaż czasami dają popis swoim pomyślą. No cóż trzeba uzbroić się w duża cierpliwość do nich. Z takim nastawienie Rebeca wyszła ze swojego pokoju i ruszyła w stronę klasy. Po drodze spotkała Martina.
-Cześć co tam u ciebie słychać amorcito?
- A wszystko w porządku, całą noc praktycznie przegadaliśmy z Sandrą - odpowiada Martin.
-A o czym rozmawialiście jeśli mogę wiedzieć ?
- O starych czas tu w Sierocińcu, o naszych dzieciak jak szybko dorastają.
-Jeśli mowa o dzieciach, to wiesz co Hector wymyślił?
-Wiem i wiem tez że dobrze się spiszesz przecież dogadujesz się z Lucasem a on cię uwielbia.
-Tylko on ? Myślałam że ty też.
- Nie ja nie.
-Rebeca zrobiła smutną mine i już chciała odejść gdy Marin pochwycił ją w ramiona i powiedział.
-Ja ciebie nie lubię, Ja cię KOCHAM i pocałował ją....

Głos na: Noireta

Ostatnio edytowany przez daglas89 (2010-12-31 11:34:01)

Lucas przerażony był swoim znaleziskiem, nie słyszał jednak by ktokolwiek o tym w internacie wspominał. "Czyżbym tylko ja widział...hmm...swastykę?" muszę poszukać więcej informacji w internecie na ten temat" Lucas z każdą przeglądaną stroną bał się coraz bardziej. "To musieli być bardzo źli ludzie" Tyle czasu spędził na poszukiwaniach, że prawie spóźniłby się na śniadanie. "Powinienem komuś to pokazać, ale z tego listu co Hector czytał wynika, że wszyscy są podejrzani, a Lucas nie mógł przypomnieć sobie żadnych szczegółów co do postaci, która widział w nocy. Mógł to być ktokolwiek

Carol wstała dość wcześnie jak również Victoria i Julia
-całą noc oka nie zmrużyłam- powiedziała Carol biorąc ręcznik i kosmetyczkę
-ja też, cały czas mi się wydaje że ktoś nas musiał obserwować- Victoria i Julia ubierały się powoli
-zapytam chłopaków czy może oni na coś wpadli-Carol opuściła pokój, pierw kierowała się do łazienki wziąć prysznic, po szybkiej kąpieli, zauważyła jak Amaya wychodzi z pokoju Marcosa, targnęły nią wszystkie emocje, koleżanka tylko uśmiechnęła się szyderczo do Carol i poszła w swoją stronę. Carolina osuneła się bezradnie wzdłuż ściany, myśląc - nie mogę go znów stracić ..

Głos na: Norę

Ostatnio edytowany przez anapaola (2010-12-31 11:58:01)

Gdy do Hectora dotarła wiadomość o porwaniu Samuela szybko stracił resztki dobrego nastroju.
- Tak jak myślałem, internat nie jest bezpieczny - powiedział sam do siebie Hector.
"Muszę iść zobaczyć jak miewa się Sandra" - pomyślał i poszedł do pokoju Martina. Hector wiedział, że Sandra źle się poczuła. Zresztą nie dziwił się jej. Ledwie wyszła z ukrycia, znalazła się blisko swej rodziny, a tu już spotykają ją jakieś nieszczęścia. "Trzeba będzie jakoś temu zapobiec." - pomyślał. Zapukał do pokoju Martina. Ze środka odezwał się głos Lucii:
- Kto tam? - zapytała.
- To ja, Hector. Mogę wejść? - odpowiedział jej.
- Proszę, wejdź.
Hector zobaczył leżącą na łóżku Sandrę, przy której siedzieli Martin i Lucia. Wyglądała na bardzo zmęczoną, była blada.
- Co z nią? - zwrócił się w kierunku Lucii Hector.
- Jest już lepiej. Omdlenie spowodowane było dużym stresem. Powinna teraz dużo odpoczywać i unikać zdenerwowania. Może to być trudne, ale...
- Co masz na myśli? - przerwał jej Hector.
- To, że ci, którzy wcześniej przetrzymywali Sandrę wpadli już na jej trop. Ona nie jest tu bezpieczna. Musi zniknąć.

anapaola napisał:

zauważyła jak Amaya wychodzi z pokoju Marcosa, targnęły nią wszystkie emocje, koleżanka tylko uśmiechnęła się szyderczo do Carol i poszła w swoją stronę. Carolina osuneła się bezradnie wzdłuż ściany, myśląc - nie mogę go znów stracić ..

Marcos wyszedł z pokoju tuż za Amaią i widział siedzącą pod ścianą, smutną Carol.
- Carol, Carol. Coś się stało? - zapytał.
- To Ty mi to lepiej powiedz. - rzuciła spojrzeniem za idącą korytarzem Amaią.
- My... my tylko rozmawialiśmy. Ivan świadkiem. Musieliśmy dojść do tego czy ona jest z nami.
- I co Ci księżniczka powiedziała? - zapytała oburzona Carol.
- Nie czas na takie uwagi, chodź do naszego pokoju to wszystkiego się dowiesz.

Weszli do pokoju.

- Słuchajcie. Amaia jest z nami. Ona nic nie wie. Za to kojarzy, że jak była mała siedziała tutaj w Internacie przez okres wakacyjny. - powiedział Marcos.
- Może uda się od niej dowiedzieć, co działo się tutaj i czy widziała coś podejrzanego. - dodała Vicky.
- Porozmawiam z nią. - odparł Marcos.
- Nie, nie Marcos. To ja z nią porozmawiam. - odpowiedziała Carol.

Ostatnio edytowany przez Krisztian (2010-12-31 12:23:40)