Przed chwilą kolejny uczestnik zrezygnował z gry:Fermin- Yon González(zwykły mieszkaniec).

Nie będe komentować tego co wyprawiacie. Powiem Wam tylko, że wcale się nie dziwię Pablowi, że nie chciał prowadzić III edycji. Ja powoli też zaczynam żałować, że się tego podjełam.....

Głosowanie mieszkańców:  (osoby podkreślone oddały głos na siebie)
1.Carol->Rebeca
2.
3.
4. Lucia
5. Ivan->Amelia
6. Marcos->Maria
7.
8.Maria->Amelia
9.Rebeca-> Amelia
10. Hector->Maria
11. Jacinta->Maria
12.
13.
14. Sandra->Maria
15. Victoria->Rebeca
16.Fermin->Amelia
17.
18. Amelia->Maria
19. Evelin->  Maria     

Amelia:4 głosy
Maria: 6 głosów
Rebeca: 2 głosy
Lucia: 1 głos

W wczorajszy wieczór znowu nie był taki jakby sobie tego życzyli mieszkańcy internatu. Jeśli ktoś myślał, że morderstw się skończą to bardzo się mylił. Wszyscy byli tak przygnębieni i zmartwieni ostatnimi wydarzeniami, że nie potrafili już odróżnić prawdy od kłamstwa.
Maria była w swoim pokoju. Myślała nad tym co się ostatnio wydarzyło. Wiedziała, że większość podejrzewa ją o dokonanie tych zbrodni. Łzy pociekły jej po policzkach.
Ludzie, których uważałam za przyjaciół zdradzili mnie-płakała- nie  potrafię im udowodnić swojej niewinności, nie mam na to siły ani ochoty. Nie zamierzam siedzieć bezczynnie i czekać aż mnie  zlinczują albo zabiją.
Spakowała do małego plecaka kilka najpotrzebniejszych rzeczy i postanowiła uciec jak najdalej tego piekła. Za nim wyszła napisała krótki list do mieszkańców:
„ Internat był dla mnie jak drugi dom, myślałam, że mam tu przyjaciół na których zawsze mogę liczyć i że razem jakoś przetrwamy. Myliłam się…Wasze podejrzenia sprawiły mi wielki ból. Wyjeżdżam z internatu i nigdy już tu nie wrócę. Chciałabym abyście wiedzieli, że byłam niewinna i tak jak wami wstrząsnęły mną te zbrodnie.”
Gdy skończyła pisać zeszła jeszcze do kuchni po coś do jedzenia. Wyszła z internatu wyjściem przez kuchnie . Nie wiedziała dokąd ma iść i co będzie dalej, wiedziała natomiast, że chce być jak najdalej internatu i ludzi którzy w nim zostali…
*************
W kuchni palio się światło. Ktoś siedział przy stole…Chwila samotności dobrze mi zrobi-pomyślał- nie dam się tak łatwo zabić. Muszę chronić moich bliskich. Nie pozwolę, aby ci dranie skrzywdzili tych na których mi tak bardzo zależy.
Starał się znaleźć jakiś punkt zaczepienia. Coś od czego można by było zacząć. Przypominał sobie ostatnie wydarzenia najpierw pożar w opuszczonym pokoju potem dziwny list znaleziony na schodach…kolejny pożar…resztę pamiętał jak przez mglę…wszystko działo się za szybko…śmierć Lucasa, Martina…oskarżenie Saula, który był niewinny…ktoś sprytnie to wszystko ukartował.
Nagle elementy układanki zaczęły do siebie pasować…
-Jestem pewien, że to może być jakiś trop. Muszę jak najszybciej to sprawdzić. Nie mogę pozwolić, aby znowu oskarżenia padły na niewinnego mieszkańca.
Po woli wyszedł z kuchni i udał się korytarzem w stronę jednego z pokoi. Zapukał. Nikt mu nie odpowiedział.
-Mam dziś szczęście, nikogo nie ma mogę spokojnie się rozejrzeć.-pomyślał Marcos
Wszedł do pokoju i zaczął przeszukiwać szafki. Jedna rzecz przykuła jego uwagę. Już miał ją zabrać, gdy drzwi do pokoju się otwarły. Marcos nie miał czasu żeby się schować, zastygł w przerażeniu bez ruchu
-Co robisz w moim pokoju? Czemu przeszukujesz moje rzeczy?
-Ja tylko…-plątał się Marcos -chciałem z tobą porozmawiać. Nie było cię więc skorzystałem z okazji żeby przeszukać twój pokój. Przepraszam, ale ostatnie wydarzenia sprawiły, że nie ufam już nikomu.
-Rozumiem, wybacz ale nie mam ochoty na rozmowę. Możemy wrócić do tego jutro? Jedyne o czym marzę to sen.
-Oczywiście wyśpij się i jutro porozmawiamy-odparł Marcos chowając do kieszeni znalezisko. Wyszedł z pokoju.
Marcos był już blisko schodów, gdy usłyszał:
-Oddaj to co zabrałeś.
-O czym ty mówisz? Nie mam nic twojego!
Odwrócił się aby zejść po schodach. Morderca wiedział, że musi działać. Zauważył, że coś wystaje z kieszeni Marcosa. Jednym szybkim ruchem wyjął dowód swojej winy, a drugim zepchnął ___ ze schodów. Marcos stracił równowagę i spadł uderzając głową w drewniane stopnie schodów.  Morderca nie miał czasu sprawdzać, czy żyje, było jednak pełno krwi wokoło więc miał tylko nadzieję, że nie spartolił swojej roboty. 
-Lepiej, żeby nikt mnie tu nie widział, Marcos spadając narobił hałasu zaraz ktoś przyjdzie sprawdzić co się stało. Morderca spojrzał ostatni raz na swoją martwą ofiarę i niczym duch ulotnił się niezauważony z miejsca zbrodni…
*************
Za sprawą głosowania mieszkańców z gry odpada: -Mariazwykły mieszkaniec.
Zamordowany przez mafie:Marcos
Z gry bez podania przyczyny rezygnują: Rebeca- daglas89  i Lucia- paulax5- również zwykłe mieszkanki

Aktualna lista uczestników:
1.Carol
2.
3. 
4. 
5. Ivan
6.
7.
8.
9.
10. Hector
11. Jacinta
12.
13.
14. Sandra
15. Victoria
16.Fermin
17.
18. Amelia
19. Evelin

Ostatnio edytowany przez crisfan (2011-01-17 21:19:19)

Cały Internat obudziły krzyki Evelyn
-Caro Carol wstawaj coś się stało- szturchała gwałtownie przyjaciółkę Victoria, ta natychmiast się podniosła
-co się dzieje-Carol przetarła oczy i spojrzała na Viki która narzuciła na siebie szlafrok
-chodźmy !! - krzykneła
Obie wyszły z pokoju, ujrzały Hectora Irene i Amelię która uspokajała Evelin
Obie podbiegły do schodów
Dziewczyny zamarły, na dole leżał Marcos, Victoria zrobiła trzy kroki w tył z przerażenia
-MARCOS!!!!!! - Carol spojrzała przerażona na swojego ukochanego, patrzyła z niedowierzaniem, próbowała przytrzymać się poręczy lecz nie zdążyła i opadła na ziemię tracąc przytomność...

Ostatnio edytowany przez anapaola (2011-01-17 21:33:26)

Ogłoszenie!!!!
Zgodnie z wolą zbawiciela do gry wraca: Martin (Villa)

Aktualna lista postaci:
1.Carol
2.
3. 
4. 
5. Ivan
6.
7. Martin
8.
9.
10. Hector
11. Jacinta
12.
13.
14. Sandra
15. Victoria
16.
17.
18. Amelia
19. Evelin

- Nie! Nie! Nie!

Martin nagle obudził się zlany potem i zobaczył, że jest u siebie w pokoju.
Bardzo go to zdziwiło. Nie pamiętał, co się stało ani jakim cudem nagle się tu znalazł..
Czuł się bardzo, ale to bardzo zmęczony.. Nie widział nawet czy jest dzień czy noc..
Zerknął na telefon by sprawdzić, która godzina i zobaczył nieodczytaną wiadomość.

Nadawca: Rebeca

Hola!
Kochanie, mamy się dobrze i wkrótce się spotkamy
Kocham Cię Rebeca..

Martin ucieszył się, gdy zobaczył wiadomość od ukochanej.
Postanowił jej odpisać. Gdy zaczął pisać wiadomość nagle zakręciło mu się w głowie, przed oczyma zrobiło mu się czarno.. Osunął się na łóżko i zasnął..

Kolejna trudna noc. Może jeszcze trudniejsze niż wcześniejsze. Po pierwsze: śmierć Marcosa, jego siostrzeńca, po drugie: w internacie znów pojawił się Martin, a po trzecie: śmiertelny wypadek samochodowy Lucii, Marii, Rebecci, Fermina, Noireta (skąd on się tam wziął?), Thomasa i Lucasa (który podobno wcześniej zmarł!). Hectorowi zdawało się, że śni...
- Przecież to niemożliwe. - pomyślał trzeźwo. - Martin przecież został sprzątnięty przez Mafię, podobnie jak Lucas, który rzekomo zginął w wypadku samochodowym... No cóż, widocznie w internacie wszystko jest możliwe. Trzeba wiedzieć jednak, że ucieczka nic nie daje. Utrudnia tylko odnalezienie morderców. Ucieczka jest jakby dobrowolnym oddaniem się w ich ręce...
Postanowił udać się do Sandry, a wraz z nią do Martina. Może on coś wie.

Zapukał do pokoju siostry i otworzył drzwi. Sandra siedziała w fotelu cicho łkając.
- Mój syn, mój syn. Jego tutaj nie ma... Oni go sprzątnęli!
- Też mi jest bardzo przykro...
- Co ty możesz wiedzieć?! To nie było twoje dziecko! - krzyknęła z wyrzutem.
- Sandra, naprawdę wiem, co znaczy stracić bliską osobę. Taką jak ty. Przecież przez wiele lat myślałem, że ty nie żyjesz...
- Przepraszam Hector, ale jestem strasznie zdenerwowana.
- Rozumiem. Słyszałaś, że Martin znów jest w internacie?
- Co?! Przecież... przecież... mafia go zabiła...
- Ale jest w internacie. Może pójdziemy z nim porozmawiać? Pewnie coś wie...

Sandra z Hectorem poszli do pokoju Martina. Zapukali, lecz nikt się nie odezwał. Hector nacisnął klamkę. Drzwi otworzyły się. Na łóżku leżał Martin. Wyglądał strasznie. Zmęczona twarz, podkrążone oczy...
- Czego chcecie? - zapytał.
- Miło cię znów widzieć. - powiedziała Sandra. - Jak się czujesz?
- A jak mam się czuć?! Wszystkie bliskie mi osoby zginęły... Lucas, Rebeca. Nie żyją. Zginęli w wypadku samochodowym.
- Tak, słyszeliśmy o tym... To straszne. - odparł Hector. - Ale my też straciliśmy kogoś bliskiego. Mój siostrzeniec... Marcos... mafia go zabiła.
- Trzeba pozbyć się tych skur******* raz, a dobrze.
- Masz rację, Martin. Muszę pomścić śmierć syna. Tego nie mogę im darować. Domyślasz się kto mógłby należeć do mafii?
- Zapewne dwie kobiety i jeden mężczyzna, który odwala brudną robotę.
Hector z Sandrą wymienili porozumiewawcze spojrzenia. Krąg podejrzanych zawęża się. W mafii (zdaniem Hectora) mogą być: Ivan, Amelia, Jacinta, Carol i Victoria. Wśród nich może być detektyw i zbawiciel. Kto jest kim? Jak zagłosować, żeby nie wyrzucić kolejnego zwykłego mieszkańca lub co gorsza - detektywa czy zbawiciela?

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-18 11:20:37)

Wychodząc z pokoju Jacinty Amelia pomyślała, że potrzebuje ona obecności teraz kogoś bliskiego. A kto był jej bliższy jak nie Hector? Spotkała go jak wychodził z pokoju Martina...
-Hector..
-Nie teraz Amelia.
-Hector proszę, to ważne...chodzi o Jacintę..
-Jacinta? nic jej nie jest?
-Ona bardzo źle to wszystko znosi...proszę, pójdź do niej. Myślę że potrzebuje Twojego wsparcia.
Hector zostawiając Martina w opiekuńczych rękach Sandry udał się na górę porozmawiać z Jacintą. Amelia poszła do biblioteki coś poczytać. Może uda jej się odetchnąć na trochę albo może wpadnie na pewien trop.

  - Hector, już wcześniej zauważyłam, że coś przedemną ukrywasz, ale wolałam poczekać aż sam mi o tym powiesz... teraz jednak, gdy sytuacja tak bardzo się pogarsza i widac, że Mafia nie żartuje nie mamy czasu... chcę Cię prosić byś pomógł mi odnaleźć tych morderców...powiedz mi co wiesz... może razem do czegos dojdziemy...
Hector jednak milczał...
- Jacinta... muszę to przemyśleć...
- Nie ufasz mi...
- Ależ ufam, tylko nie chcę by stała Ci się krzywda... Mafia zabija ludzi, którzy coś wiedzą...
- ale Ty jeszcze żyjesz
- Ciekawe jak długo jeszcze... nie wiem co planuje dla mnie ottox, ale chcę byś Ty była bezpieczna
- Nie gadaj jestem już dużą dziewczynką i jedyne co mnie teraz interesuje to dorwanie tych drani nieważne jakim kosztem...
- Jacinta obiecuję, że to przemyślę, i wrócę do Ciebie...
- Hector...
- Tak
- mimo wszystko obiecaj mi, że będziesz na siebie uważał i że dorwiesz tych drani
- Oczywiście, obiecuję... to nie może pójść im płazem...