Oranjezicht napisał:

Łzy napełniły oczu chłopca i spływały po policzkach... w takim stanie Lucas pobiegł do pokoju Rebeki i podzielił się z nią swoimi przemyśleniami.

Nie martw się kochanie na pewno nie trafisz do domu dziecka, postaram się żeby tak nie było. Chodź twój ojciec też mnie bardzo zranił, wiesz że zależało mi na nim bardzo i go kochałam na swój sposób.
Postaram się żebym mogła być twoja opiekunką prawną, pogadam na ten temat z Elsą ona powinna coś o tym wiedzieć. Tak żebyś mógł zostać w szkole pod moja opieka. Poradzimy sobie razem.
-Dziękuje - krzyknął Lucas i rzucił się w objęcia kobiety.
Rebeca przytuliła chłopca i dała mu się wypłakać za wszystkie czasy, po jakiś czasie Lukas usnął w jej objęciach.
Dziewczyna ostrożnie położyła go do łóżka i przykryła kocem. Niech śpi na pewno dobrze mu to zrobi.
Co jeszcze się wydarzy zastanawiała się i poszła w stronę drzwi żeby poszukać Elsy i porozmawiać z nią na temat Lucasa i jego sytuacji.

Nora nie mogła otrząsnąć się po zdarzeniach jakie miały miejsce poprzedniego wieczora. Była wręcz załamana. -Jak mogłam się tak pomylić? Hector i mafia. To nie mieściło si w jej głowie. Nie wiedziała co się dzieje.Po raz pierwszy jej intuicja zwiodła ją na manowce.- Czyżbym była zbyt zaabsorbowana czatowaniem z nieznajomym? A może to wypalenie zawodowe... takie pytania wciąż chodziły Norze po głowie. Wiedziała, że w szkole  prócz Hectora na życie uczniów i jej pracowników czyha jeszcze dwóch morderców.
-muszę wziąć się w garść, pomyślała po czym wyciągnęła swój notatnik oraz teczkę, którą otrzymała od Rececki. Po przestudiowaniu materiału nasunęły jej się pewne wnioski. Pobiegła pędem do Saul'a by przekazać jej nowe informacje.
W drodze do jego gabinetu napotkała Martina. Był wyraźnie czymś podłamany. Nora jednak nie miała czasu na wdawanie się z nim w dyskusje i oddaliła się w głąb korytarza. W pewnym momencie zauważyła, że ktoś ją śledzi i wciąż obserwuje. Postanowiła rozpocząć grę. Zapukała do pokoju swojego przełożonego, a gdy ten otworzył drzwi dała mu dyskretnie znak, że ktoś ich podsłuchuje.
- Witaj Saul, mam dla Ciebie nowe wiadomość
-Co to takiego, co chcesz mi powiedzieć? odparł Saul
- Spotkajmy się dziś wieczorem w wieży, pokażę Ci wszystko co udało mi się ustalić, zostawiłam tam dla Ciebie przesyłkę...
Po tej wymianie zdań Nora skierowała się do jadalni, gdzie właśnie podawano kolację. Podczas posiłku obecni byli wszyscy, no prawie wszyscy brakowało jedynie Martina...
Głos na: Martin

Ostatnio edytowany przez niesia00 (2011-01-03 19:11:18)

Paula szukała Marcosa, ale nigdzie nie mogła go znaleźć.
- Amaia, nie widziałaś gdzieś Marcosa, wszędzie go szukam. Ktoś uwięził Lucię w pokoju i ona teraz nie może wyjść - powiedziała Paula
- Nie martw się kochanie, ostatnio widziałam Marcosa razem z Ivanem, koło biblioteki. Chodź, pomogę Ci go poszukać.

Ostatnio edytowany przez Calineczka_j (2011-01-03 19:34:28)

Nora po kolacji zamierzała udać się na wieżę, by odkryć tożsamość osoby, która ją śledziła i podsłuchiwała. Spojrzała jednak na zegarek i uznała, że to jeszcze nie czas, że może pozwolić sobie jeszcze na chwilę przyjemności.
-Jeśli mam dzisiaj odkryć, kim jest morderca, należy mi się trochę rozrywki, pomyślała Nora i skręciła do swojego pokoju. Przechodząc obok pokoju, gdzie zamknięta była Lucia zauważyła Noireta, który również wręcz biegł do swojego gabinetu
-A Ty gdzie tak lecisz? Zapytała Nora
-mam ważną sprawę do załatwienia, odrzekł Noiret, a na jego policzkach rozlał się rumieniec godny 16-sto latka. W związku z tym, że Nora szkolona była w mowie ciała, zauważyła, że dodatkowo podczas jego odpowiedzi oczy Noireta były rozbiegane...
-zupełnie jakby coś ukrywał i bynajmniej nie ma to związku z jego szemranymi interesami- zaczęła zastanawiać się Nora. W związku z tym, że Jack nie zamierzał prowadzić dłuższej rozmowy w korytarzu Nora pożegnała się i udała się do siebie. Pospiesznie zalogowała się do serwisu randkowego gdzie od dwóch minut czekał tajemniczy nieznajomy.
- Witaj przystojniaku- rozpoczęła rozmowę Nora, obawiała się jednak czy aby to stwierdzenie nie było zbyt śmiałe. Jedak jej nowy znajomy podchwycił temat.
-witaj piękna, jak Ci minął dzień?
Nora wolała nie opowiadać mu o tym, co wydarzyło się w Internacie w ostatnim czasie. To mogłoby wszystko popsuć.
-Bardzo miło, jednak byłoby znacznie przyjemniej gdybym nie musiała go spędzać sama- odparła Nora czerwieniąc się. Nieznajomy przez chwilę nie odpowiadał. Po kilku minutach milczenia pojawił się wyczekiwany sygnał wiadomości.
-Co powiesz, gdybym zaproponował Ci spotkanie, tak długo już rozmawiamy, mam wrażenie że znamy się całe wieki....
Nora milczała, zastanawiał się nad propozycją nieznajomego, choć trudno było jej nie przyznać mu racji. Wspaniale się jej z nim rozmawiało i niczego bardziej nie pragnęła jak spotkania, gdyż jak każdą kobietę w jej sytuacji zżerała ją ciekawość
-Dobrze, spotkajmy się... odparła krótko Nora, czekając na propozycję ze strony rozmówcy...

daglas89 napisał:

Po jakimś czasie Rebeca wróciła do swojego pokoju i rzuciła się na swoje łóżko ale nie domknęła dokładnie drzwi chwile później kobieta usłyszał pukanie i głos Sandry.
-Rebeka? Jesteś tam? To ja, Sandra.
-Jestem, wejdź stało się coś?

Sandra weszła do pokoju Rebeki.
-Po prostu chciałabym porozmawiać. Tyle się ostatnio wydarzyło...
Rebeka spojrzała na kobietę. Na twarzy Sandry widoczne było zarówno zmartwienie i smutek. Ale co się dziwić. Właśnie się dowiedziała, ze jej kochany brat jest mordercą.
-Trzymasz się jakoś? -Zaczęła Rebeka.
-Staram się. -Odpowiedziała za szybko, by było to prawdą. -Słuchaj, czy mogę cię prosić o przysługę?...
Sandra zawahała się przez chwilę, położyła Samuela na łóżku i wyjęła z kieszeni telefon Hectora.
-Zana lazłam... Pewne filmy. Nie jestem pewna, ale może mają związek z tym, co się teraz dzieje w szkole.. Niestety, chyba dostęp do nich jest zakodowany, bo nie mogę ich odtworzyć. Hector... -Urwała, bo imię brata przywracało wszystkie wspomnienia. -Mój brat kiedyś wspominał, ze ty znasz się na takich rzeczach.
-Mogę? -Sandra podała jej telefon. -Postaram się sprawdzić, co one zawierają. Przyjdź do mnie jutro, bo dziś padam ze zmęczenia, dobrze?
-Dobrze. -Sandra kiwnęła głową. -I jeszcze raz dziękuję. -Wzięła Samuela na ręce. -Dobranoc. -Powiedziała i wyszła z pokoju. Jedyne o czym teraz marzyła, to długi sen. Nie byłą jednak pewna, czy zaśnie tak szybko.

Rebeca poszła do kuchni i znalazła zastrzeloną Marię w kuchni.
POMOCYYYYYYYYYYYYYYYYY zaczeła krzyczeć kobieta do kuchni zbiegli się pozostali członkowie ciała nauczycielskiego i Ivan, Marcos z Amaia.
-Ivan gdy zobaczył martwa mamę nie mogł w to uwierzyć. MAMOOOOOOOOOO.
Ale Rebeca nie usłyszła reszty zemdlała. Ktoś ja zabrał do gabinetu Luci żeby doszła do siebie i odpoczeła.


Po zabójstwie Marii rebeca poszła w stronę swojego pokoju żeby pocieszyć Lucasa który stracił ojca. Nie mogła wybaczyć Martinowi że tak głupio postąpił. Chciała oszczędzić chłopakowi patrzenia jak policjanci  wyprowadzali jego ojca ze szkoły.

Ostatnio edytowany przez daglas89 (2011-01-03 21:10:19)

Kiedy Sandra się dowiedziała, ze jej najlepszy przyjaciel jest również mordercą, zmartwiła się. Pomyślała o Lucasie i jak musi to wszystko przezywać. Postanowiła z samego rana jutro otworzyć list od Hectora.
-Może on nam pomoże, może coś wyjaśni. -Łudziła się. -I muszę spytać się Rebeki, czy już doszła co jest na tych filmach. -Może pokój mojego brata skrywa więcej tajemnic? Ale czy jego przeszukanie wchodzi w grę? w końcu to mój brat...
Z tymi myślami położyła się do łóżka i zasnęła.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-03 20:58:13)

Paula siedziała w swoim pokoju i pocieszała Lucasa po tym jak dowiedzieli się prawdy o Martinie. Chłopiec bardzo się martwił co się teraz z nim stanie. Pauli było żal przyjaciela. Nie chciała go stracić. -Może wszystko będzie dobrze-pocieszała Lucasa Paula.
-Nie wiem. Jestem tylko dzieckiem, boję się co teraz będzie.
-Już jesteśmy bezpieczni, bo mordercy są ujęci i dorośli na pewno coś wymyślą.
Nagle usłyszeli krzyk Ivana.
-Głos dobiega chyba z kuchni. Chodźmy sprawdzić co się stało.
Biegli do kuchni, ale zanim się tam znaleźli usłyszeli jak ktoś rozmawia przez telefon:
-Cholera, wyeliminowali kolejnego z naszych. Jestem tylko ja. Muszę uważać. Nie martw się ja na pewno nie zawiodę. Muszę kończyć chyba ktoś tu jest.
Ale Pauli i Lucasa już tam nie było biegli co sił do kuchni opowiedzieć o tym co słyszeli. A to co zobaczyli w kuchni strasznie ich przeraziło...Zobaczyli ciało Marii w objęciach Ivana...