Historia języka hiszpańskiego, ze śladami łaciny pochodzącymi z Cesarstwa rzymskiego, zaczyna się już w V wieku, głównie w centralnej i północnej części Półwyspu Iberyjskiego. Wraz z upadkiem Cesarstwa wpływy łaciny zaczęły się stopniowo zmniejszać, a pochodzący jeszcze z czasów rzymskich podział terytorialny przyczynił się do powstania różnic dialektalnych w języku łacińskim. Z czasem różnice te się pogłębiały, co doprowadziło przed końcem pierwszego tysiąclecia do powstania wielu nowych języków, między innymi języka hiszpańskiego (kastylijskiego). Nazwa samego języka, jak i nazwa kraju, pochodzi od rzymskiej prowincji Hispania, obejmującej cały Półwysep Iberyjski. Romance – była to pierwsza hiszpańszczyzna z elementami łaciny. Język literacki oparł się na dialekcie kastylijskim już w średniowieczu, zaś rola tego dialektu wzrosła, gdy ówczesny król Hiszpanii Alfons X w 1253 roku zarządził, że gdy dojdzie do wątpliwości co do znaczenia słów, decyduje znaczenie kastylijskie. Na obecne ukształtowanie się języków używanych w Hiszpanii wpłynęły znacząco postępy rekonkwisty hiszpańskiej wyzwalającej zajęte w VIII wieku przez Arabów obszary Półwyspu Iberyjskiego, gdy na ówczesne dialekty ludności miejscowej nakładał się dialekt kastylijski. Pierwszymi tekstami literackimi w ówczesnym języku romance były teksty ludowe i poezja śpiewana, a najstarszymi gatunkami poetyckimi były jarchas powstałe w Andaluzji w języku romance-mozárabe zawierającym w sobie naleciałości z języka arabskiego. Z kolei za najstarszy tekst hiszpański uważa się epopeję ludową z ok. 1140 r. – Poema del mio Cid, choć słowa hiszpańskie pojawiły się już wcześniej w klasztornym rękopisie łacińskim z X wieku. Literacki język hiszpański ukształtował się w XV wieku, kiedy to Królowie Katoliccy – Ferdynand Aragoński i Izabela Kastylijska – zakończyli rekonkwistę Hiszpanii, podbijając arabską Granadę – ostatnie mauretańskie królestwo. W 1492 r. została opublikowana pierwsza gramatyka języka hiszpańskiego – Gramática de la lengua castellana opublikowana przez Antonio de Nebriję. Ten sam autor opublikował również słownik hiszpański i zasady ortografii języka hiszpańskiego. Hiszpania w tym czasie stała się światową potęgą i centrum rozległego imperium. Standardowe zasady języka hiszpańskiego były oparte na języku kastylijskim (dialekt z Kastylii). Do dziś używamy obydwu nazw: hiszpański i kastylijski (castellano).
(Źródło: wikipedia)
No to teraz pytanie: Kto z Was chciałby znać język Hiszpański jak Hiszpanie??
Offline
Moja pasja jest glownie j.angielski i ten chcialabym opanowac doskonale, pozniej niemiecki(nadal sie ucze), hiszpanski jest nastepny w kolejnosci co prawda ostatniego nie zaczelam sie regularnie uczyc ale mam nadzieje ze bede miala okazje go poznac choc w st.komunikatywnym
Co do historii j.hiszpanskiego, ucze sie laciny i potwierdzam, widze podobienstwo do kastylijskiego
Offline
Moderator
Ja znam troszkę hiszpański, na studiach uczyłam się go 2 lata, jednak była to słaba nauka, koniecie nie zależało żeby nas czegoś nauczyć, aby tylko odbębnić zajęcia a szkoda...
Hiszpania jest na liście moich krajów, które na 100% odwiedzę
Offline
Ja angielski już opanowałam prawie idealnie, z naciskiem na prawie. A od pół roku uczę się hiszpańskiego, wreszcie Od siedmiu lat chciałam, ale dopiero teraz trafiła się okazja. I muszę przyznać, że na zajęciach nauczyłam gramatyki, ale całą resztę znam z seriali
Offline
Moderator
Ja angielski tez opanowałam, bo już kończę studia - filologię angielską hiszpański umiem trochę, ale obiecuję sobie, że się zapiszę na jakiś kurs
Offline
Moderator
nauczyciel na początek, później egzamin na tłumacza
Offline